Structuur en fysiologische functie van de neus

De neus is een belangrijk orgaan en heeft een complexe structuur. De neus is het eerste deel van het ademhalingssysteem. Het is verantwoordelijk voor het geleiden, verwarmen, bevochtigen en filteren van de lucht die door de neus gaat voordat het verder in het ademhalingssysteem terechtkomt. De neus is ook het reukorgaan dat verantwoordelijk is voor de reukzin. Op het moment van ademhalen komt lucht door de neusgaten naar de neusholte en gaat verder door de keelholte, luchtpijp, bronchiën en tenslotte de longen. De structuur en fysiologische functie van de neus zullen in het volgende artikel in detail worden beschreven.

inhoud

• 1. Structuur van de neus
• 2. Functie van de neus

1. Structuur van de neus

De neus bestaat uit drie delen: de buitenste neus, de binnenste neus en de neusbijholten.

1.1 Buitenste neus

De uitwendige neus bestaat uit een kraakbeenachtig skelet bekleed met slijmvliezen, de componenten die de spieren bedekken en de huid. Dankzij het kraakbeen zakt de buitenste neus niet in, waardoor de luchtcirculatie door de neusholte wordt gegarandeerd.

De buitenste neus heeft een piramidevormige structuur, de basis van de neus bevindt zich boven, tussen de ogen, verbonden met het voorhoofd, doorlopend met de punt van de neus. De afstand van de basis van de neus tot de punt van de neus is de neusbrug (of neusbrug).

Onder het puntje van de neus bevinden zich de twee voorste neusgaten, gescheiden door het beweegbare deel van de neusgaten. Buiten de neusgaten bevindt zich de vleugel van de neus die een groef maakt met de wangen, de nasolabiale plooi.

A. Kraakbeenskelet van de neus

De ondersteunende structuur van het bovenste deel van de neus is meestal gemaakt van bot. De neus heeft twee neusbeenderen, die verwant zijn aan het voorhoofdsbeen.

Deze neusbeenderen komen samen om de neusbrug te vormen. De neusbeenderen zijn meestal langwerpig, lang, klein, van verschillende groottes en vormen.

Het neusbeen is meestal verdeeld in twee symmetrische delen in het midden van het gezicht.

Het neusbeen omvat delen zoals:

• Skeletoppervlak: het buitenoppervlak is meestal convex en wordt bedekt door de neusspieren. Binnen is er een kleine groef met daarin de aderen.

• Koppelingen: De neusbeenderen hebben vier gewrichten die de delen van de neus met elkaar verbinden.

B. Neuskraakbeen

Het neuskraakbeen ondersteunt de structuur en functie van de neus.

Neuskraakbeen is meestal samengesteld uit collageen, eiwit en enkele andere componenten.

Neuskraakbeen omvat:

• De twee laterale neuskraakbeenderen hebben een driehoekige, platte structuur en bevinden zich onder de neusbeenderen.

• Het alar-kraakbeen is groot, gelegen aan beide zijden van de bovenkant van de neus, gebogen in de vorm van een U.

• Het kleine neuskraakbeen bevindt zich in de mediale holte, die het grote neuskraakbeen verbindt met het laterale neuskraakbeen.

• Het vierhoekige neustussenschot bevindt zich op de middellijn in de driehoekige mediale ruimte van het benige neustussenschot, dat het neusbeen verbindt met het laterale kraakbeen.

• Rietbladkraakbeen verbindt het septum en de dunne botten die de neusgaten scheiden.

C. Spieren van de externe neus

Deze spieren zijn de spieren die zich aan de huid hechten, waardoor de neus breder en smaller wordt.

D. neus huid

Eigenschappen: dun, gemakkelijk te verplaatsen, plakkerig, met veel talgklieren. Behalve aan het puntje van de neus en het kraakbeen is de huid dik.

e. Er zijn ook bloedvaten en zenuwen.

1.2 Binnenneus

De binnenneus (of alveolaire holte) is het deel dat begint van het voorste neusgat tot het achterste neusgat. Verdeeld in twee kuilen met een septum in het midden genaamd het neustussenschot, omzoomd door mucosale lagen. De neusholte is verdeeld in twee specifieke regio's: het ademhalingsgebied en het reukgebied.

A. neus vestibule

Dit is het eerste deel van de neusholte, dat overeenkomt met het kraakbeenachtige deel van de uitwendige neus. De neusvestibule is bekleed met huid, haarzakjes en verschillende talgklieren. Dit gebied bevat meestal veel microchips.

B. Neusholte

De neusholte is een grote ruimte in de neus. De compartimenten zijn door middel van schotten in 2 specifieke delen verdeeld. Deze verdeling helpt de neus om de functies van geur en airconditioning goed uit te voeren.

De neusholten zijn bekleed met respiratoir mucosaal epitheel. Er zijn veel neusharen en slijmklieren, die verantwoordelijk zijn voor het vasthouden van vocht, het blokkeren van stof en het beschermen van de neus tegen allergenen en irriterende stoffen uit de omgeving.

C. Neustussenschot

Het neustussenschot is een recht stuk bot, het voorste deel is het kraakbeen van het neustussenschot en het onderste deel is het rietbeen.

Simpel gezegd, het neusbeen kan in het midden van het ooglid worden gevoeld, het kraakbeen loopt van de punt van de neus naar het midden. Het neustussenschot verdeelt de neusgaten en gaat verder met de neusholte. Het slijmvlies bedekt het gehele neustussenschot in de vestibule.

D. Neusholte achtergrond

De basis van de neusholte (of het dak van de mond) wordt gevormd door de palatinale processen van de bovenkaak en de transversale fragmenten van het palatinebot. De basis van de neus is meestal ongeveer 5 cm breed en loopt meestal door de sensorische zenuwen van het reuksysteem. Bedekt met slijmvliezen.

e. achterste neusgaten

Aan de achterkant van de neusholte bevinden zich twee openingen, de achterste neusgaten. Het achterste neusgat is verantwoordelijk voor het brengen van lucht in de nasopharynx en de rest van het ademhalingssysteem.

F. Neusklep:

De neusklep zorgt voor temperatuur, vochtigheid (waterverzadiging tot 98%) en filtert de lucht terwijl deze naar de neusholte gaat.

De neusklep is de smalste doorgang van de luchtwegen. De externe neusklep is meestal groter dan de intraseptale neusklep.

G. Afvoer in de neusholte:

Het luchtwegepitheel dat de sinussen verbindt, is stevig bevestigd aan het onderliggende membraan van de neus. In elke neusbijholte is er een kleine opening die drainage in de neusholte mogelijk maakt.

1.3 sinus

De neusbijholten zijn holle holtes in de botten van de neuswand. De wanden van de sinussen zijn bekleed met slijmvlies (vergelijkbaar met de neusholte), met trilhaarcellen die altijd in één richting trillen en slijm in de neus vegen. Daarom zijn de sinussen normaal gesproken leeg, luchtig en droog.

Er zijn vier groepen sinussen, frontale sinussen, ethmoid sinussen, maxillaire sinussen en wigvormige sinussen. 

Een afwijking in een van de sinussen veroorzaakt sinusproblemen.

De sinussen zijn verantwoordelijk voor het resoneren van geluid, het bevochtigen van het neusslijmvlies en het opwarmen van de lucht. Bovendien verlicht het ook het gewicht van de gezichtsbeenderen.

1.4. Spieren in de neus

Neusbewegingen worden gecontroleerd door groepen gezichts- en nekspieren diep in de huid. Er zijn 4 spiergroepen die met elkaar verbonden zijn en verantwoordelijk zijn voor de werking van de neus. Sommige mensen kunnen deze spieren gebruiken om hun neusgaten te sluiten en te voorkomen dat er water binnendringt terwijl ze in het water zijn.

1.5 Mucosaal

A. slijmvlies

De binnenbekleding van de neusholte is het neusslijmvlies. Verdeeld in 2 regio's:

• Het kleine gebied boven de reukzenuwvezels wordt de reukzone genoemd. Als de infectie zich in dit gebied bevindt, is het gemakkelijk om de reukzenuwen tot aan de hersenvliezen te volgen.
• De luchtstroom die door de neusgaten wordt ingeademd, zal in twee richtingen zijn: volgens het bovenste kanaal in het reukgebied - volgens de middelste en onderste uitsparingen is de adem.
• Het grote gebied eronder is de ademzone. Dit gebied heeft een roodachtig roze slijmvlies, vaak met veel slijmvliesklieren die een stroperige substantie afscheiden met stof die opdroogt tot neusschubben.

B. Neusharen

Haar is aanwezig in de neusgaten, die een belangrijke rol spelen bij het filteren en bevochtigen van de lucht in de atmosfeer. Neusharen dienen als een verdedigingsmechanisme tegen ziekteverwekkers en verwijderen giftige vaste stoffen en zwevende deeltjes.

Zowel de neusgaten als de neusholte zijn bekleed met slijmvliezen, trilhaartjes. Het membraan scheidt een kleverige substantie af die slijm wordt genoemd. Dit slijm en trilhaartjes helpen de lucht te filteren, waardoor vreemde indringers zoals micro-organismen en stofdeeltjes worden voorkomen. Slijm helpt ook om de lucht te bevochtigen. Onder de slijmvliezen bevinden zich bloedcapillairen die de lucht verwarmen om de lichaamstemperatuur aan te passen.

C. Bloedvat:

Onder het slijmvliesepitheel wordt omgeven door dichte lymfatische cellen en bloedvaten, de veneuze plexus genaamd. Het heeft het effect dat de lucht wordt opgewarmd voordat deze de longen binnenkomt. Daarom, wanneer deze plexus beschadigd zijn, bloedt de patiënt vaak hevig (neusbloedingen).

2. Functie van de neus

2.1 Ademhaling

De belangrijkste functie van de neus is het leveren en reguleren van lucht in de rest van het ademhalingssysteem. Normale ventilatie is een noodzakelijke voorwaarde voor het normaal functioneren van de ademhaling.

De neus verwarmt, bevochtigt en reinigt de lucht dankzij het neusslijmvlies, een netwerk van bloedvaten. Stof, bacteriën en kleine vreemde voorwerpen worden door neusharen en slijm in de neusholte vastgehouden. Deze stoffen vallen in de keel en worden ingeslikt of uitgespuugd. De haarcellen bewegen met een snelheid van 400 tot 800 slagen per minuut. De lucht die de longen binnenkomt, wordt aanzienlijk gezuiverd. Als u door de mond ademt, zullen vreemde voorwerpen rechtstreeks in de keel, het strottenhoofd, de luchtpijp, de bronchiën terechtkomen en gemakkelijk ziekten veroorzaken.

Het celsysteem in de submucosa produceert fagocyten en immuunvloeistoffen zoals IgE, IgG, IgA, IgM...

Daarnaast heeft neusademhaling ook het effect van het creëren van een negatieve druk in de onderste luchtwegen. Dit fenomeen zorgt voor een goede ventilatie van de longen en opname van een groter volume zuurstof dan bij het ademen via de mond.

Volledige of gedeeltelijke obstructie van de neus kan leiden tot een aantal aandoeningen van de luchtwegen, zoals faryngitis, tracheitis, bronchiolitis, enz.

2.2 Reukzin

De neus speelt ook een belangrijke rol in het reuksysteem . De neus is het gebied van de reukzenuwcellen en is verantwoordelijk voor de menselijke perceptie van geur.

De reukfunctie wordt uitgevoerd door het reukslijmvlies in de bovenste kamer met de reukklieren en sensorische neuronen, met een oppervlakte van 2-3 cm2. 

Het slijmvlies in dit gebied is steenrood, dun, met weinig klieren, weinig bloedvaten, weinig klierharen.

Geuren lossen op in het slijmvlies van de sensorische cellen, waardoor de reukzenuw wordt gestimuleerd. Zenuwcellen hebben de vorm van trilhaartjes. Normaal gesproken heeft elke persoon ongeveer 1 miljard reukcellen. Daarom is het contactoppervlak van geurmoleculen met de reukcellen ongeveer 500 - 700 cm2. Dit helpt mensen een relatief gevoelig reukvermogen te hebben en veel verschillende geuren te onderscheiden.

De reukcellen zijn verantwoordelijk voor het overbrengen van die prikkels naar de bulbus olfactorius. In de bulbus olfactorius bevinden zich tussenliggende cellen die impulsen doorgeven via de bulbus olfactorius en naar de reukcentra in de hersenschors. Deze centra zijn verantwoordelijk voor het analyseren van geuren.

De reukzin is een instinctief, langdurig, herinnerend zintuig dat mensen gewenning noemen.

De neus is erg kwetsbaar voor beschadiging en disfunctie van de reukzin. Een verstopte neus heeft een grote invloed op de perceptie van geuren.

Bovendien stimuleert het reukvermogen de reflexen om speeksel en maagsappen af ​​te scheiden. 

2.3 Uitspraakfunctie

Spraak wordt meestal geproduceerd door druk vanuit de longen. Sommige mensen kunnen echter spraak produceren met lucht uit de neus, de zogenaamde neusgeluiden.

De neusholte produceert nasale stemmen en absorbeert luchttrillingen tijdens vocalisatie en zet deze om in stimuli die de coördinatie van faryngeale en strottenhoofdspieren regelen, die een belangrijke rol spelen bij de uitspraak.

Om geluiden uit de neus te maken, moet je je gehemelte laten zakken om de klinkers en medeklinkers te laten uitkomen door lucht uit de mond en neus te laten ontsnappen.

De neus heeft een impact op de stem, waardoor het verschillende timbre en de weerkaatsing van elke persoon ontstaat. Wanneer de neusholte is gesloten of de achterste of voorste neusgaten zijn gesloten, verliest de stem zijn resonantie en verandert het timbre, wat een gesloten neusstem wordt genoemd.

In een notendop, de neus is verantwoordelijk voor de ademhaling, olfactorische waarneming en uitspraak. Indien geïnfecteerd, zal een verstopte neus de normale functie van de neus beïnvloeden. Reinig de neus door een zachte handdoek te gebruiken om af te vegen, probeer de neusholte niet af te vegen, gebruik neusdruppels om de loopneus te reinigen. Zuig niet te vaak op uw neus, dit tast de neusvliezen aan, veroorzaakt bloedingen of doet de neusholte opzwellen. Bescherm en verzorg het gebied rond de neus voorzichtig en goed.

>> Neus is een belangrijk en prominent onderdeel van ieders gezicht. De neus heeft veel ademhalingsfuncties en esthetiek. Dit is ook een gemakkelijk gewond onderdeel bij alledaagse ongelukken. Neusfracturen zijn het meest voorkomende type botbreuk in het maxillofaciale gebied.

Dokter Doan Thi Hoai Trang