Pseudo-ziekte: makkelijk of moeilijk op te sporen?

Pseudo-stoornis is een ernstige psychische stoornis waarbij een persoon opzettelijk ziek wordt of zichzelf verwondt om anderen te laten denken dat hij of zij ziek is. Symptomen kunnen variëren van mild, zoals het overdrijven van bestaande symptomen, tot zo ernstig als het Munchausen-syndroom. Patiënten kunnen hun eigen symptomen creëren of zelfs medische tests vervalsen om anderen ervan te overtuigen dat ze behandeling nodig hebben.

Mensen met een pseudo-ziektestoornis hoeven geen pathologie te verzinnen voor persoonlijk gewin. Een ziekte verzinnen om verlof te krijgen of een rechtszaak te winnen, is geen nepziekte. Mensen die echt gestoord zijn, ook al weten ze dat ze hun symptomen veroorzaken, begrijpen misschien niet de oorzaak van dit gedrag of weten niet dat ze abnormaal zijn.

Pseudo-stoornis is moeilijk te herkennen en moeilijk te behandelen. Het gebruik van medicatie en psychiatrische behandelingen kan echter zelfverwonding of zelfs de dood helpen voorkomen.

inhoud

• Wat zijn de symptomen van pseudopathie?
• Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van pseudostoornis?
• Wat zijn de complicaties van pseudoziekte?
• Hoe wordt pseudocytose gediagnosticeerd?
• Methoden om pseudo-stoornis te behandelen
• Doktersadvies voor patiënten met een pseudo-ziektestoornis

Wat zijn de symptomen van pseudopathie?

Symptomen worden vaak geassocieerd met het nabootsen van ziekten, zelfinfectie of zelfverwonding. Soms overdrijft de patiënt gewoon de bestaande symptomen of doet hij alsof hij zwak is om anderen te misleiden. Patiënten zullen proberen hun bedrog te verbergen, dus het is moeilijk te beseffen dat deze oppervlakkige symptomen slechts een onderdeel zijn van een interne psychische stoornis.

De patiënt blijft vals spelen ondanks het feit dat hij geen voordelen of beloningen ontvangt of zelfs wanneer anderen tegenstrijdig bewijs overleggen.

Symptomen van pseudocytose zijn onder meer:

• Kennis van vele ziekten en medische termen
• Symptomen zijn vaak vaag of inconsistent
• Exacerbatie van ziekte zonder duidelijke oorzaak
• De ziekte reageert niet adequaat op de juiste behandelingsregimes
• De patiënt gaat naar veel artsen of ziekenhuizen en kan een pseudoniem gebruiken
• Willen vaak niet dat artsen met familie of vrienden praten
• Frequent verblijf in het ziekenhuis
• De wens om regelmatig onderzocht, getest of geopereerd te worden
• Veel oude chirurgische littekens hebben of veel eerdere medische procedures hebben gehad
• Weinig familieleden bezoeken tijdens ziekenhuisopname
• Ruzie maken met een arts of medisch personeel

Pseudo-ziekte opgedrongen aan anderen

Deze aandoening stond vroeger bekend als het delegeren van het Munchausen-syndroom of het delegeren van pseudo-ziekte. Vervolgens zal de zieke mensen opzettelijk vertellen dat iemand een psychische aandoening of symptomen heeft. Patiënten kunnen ook iemand verwonden of ziek maken om anderen te misleiden.

Mensen met deze aandoening gaan er vaak van uit dat hun partner ziek of disfunctioneel is en behandeling nodig heeft. Deze situatie komt vaak voor bij ouders die hun kinderen kwaad willen doen. Deze daad van bedrog stelt hun kinderen bloot aan onnodige behandelingen of zelfs aan gevaarlijke situaties.

Pseudo-indrukstoornis komt veel voor bij ouders

Hoe kan een persoon met pseudocytose symptomen faken?

 Mensen met de stoornis zijn vaak zo bedreven in het creëren van hun eigen symptomen en ziektes of in het zichzelf pijn doen, dat het voor familieleden en artsen vaak moeilijk is om te bepalen of ze een echte of nepziekte hebben.

Patiënten kunnen op de volgende manieren zelf symptomen veroorzaken:

• Overdrijf bestaande symptomen. Ze laten reeds bestaande aandoeningen er vaak ernstiger uitzien dan bestaande aandoeningen.
• Maak een medische geschiedenis. Patiënten kunnen familieleden of artsen vertellen over een valse medische geschiedenis. Ze zullen bijvoorbeeld beweren dat ze kanker of hiv hebben. Soms vervalsen ze zelfs testresultaten om te bewijzen dat ze ziek zijn.
• Zelf gegenereerde symptomen. De patiënt doet alsof symptomen zoals maagpijn, stuiptrekkingen of bewusteloosheid.
• Zelf verminking. De patiënt zal zich bijvoorbeeld injecteren met dingen als bacteriën, melk, benzine of ontlasting. Ze kunnen zichzelf ook snijden of verbranden. Bovendien wordt het zelftoedienen van medicijnen, zoals diabetesmedicijnen, ook gebruikt om ziekten te vervalsen. De patiënt kan ook een incisie maken of de wond laten ontsteken.
• Valse resultaten. Patiënten kunnen medische instrumenten of tests beïnvloeden om de resultaten te vertekenen. Ze kunnen bijvoorbeeld een thermometer verwarmen of bloed toevoegen aan een urinemonster.

Wanneer moet je naar een psychiater?

Patiënten met pseudopathie kunnen het risico van letsel of zelfs overlijden als gevolg van hun eigen gedrag goed inschatten. De persoon heeft echter geen controle over zijn of haar gedrag en kan geen hulp zoeken. Zelfs als er tegenstrijdig bewijs is, zoals video's die bewijzen dat ze zichzelf schade toebrengen, weigeren patiënten nog steeds psychiatrische behandeling te accepteren en te weigeren.

Als je vermoedt dat een geliefde symptomen overdrijft of ziekte veinst, kun je een rustig gesprek met hem of haar voeren. Denk er tijdens het gesprek aan om gevoelens van woede, oordeel of confrontatie met de patiënt te vermijden. U kunt hen aanmoedigen en helpen om gezonde activiteiten te versterken. Als de patiënt echter zelfverwonding of zelfmoordpogingen vertoont, moet u onmiddellijk medische hulp inroepen.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van pseudostoornis?

Artsen weten nog steeds niet wat pseudocytose veroorzaakt. Er zijn echter veel psychiatrische en stressvolle levensfactoren die tot deze aandoening leiden. Er zijn factoren die het risico op pseudocytose verhogen, zoals:

• Lichamelijk of psychisch trauma bij kinderen. Kinderen worden bijvoorbeeld fysiek, emotioneel of seksueel misbruikt.
• Ik was ernstig ziek toen ik een kind was
• Een dierbare laten overlijden door ziekte of verlating?
• Werd vroeger door anderen verzorgd als ze ziek waren
• Slecht zelfbeeld en laag zelfbeeld
• Persoonlijkheidsstoornis
• Depressie
• Wens om te worden verzorgd door een arts of medisch personeel
• Werken in de medische industrie

Kindermishandeling is een risicofactor voor pseudo-stoornis

Wat zijn de complicaties van pseudoziekte?

Patiënten kunnen levensbedreigend gedrag vertonen om hun eigen ziekte te creëren. Patiënten hebben vaak ook andere bijkomende psychiatrische stoornissen. Het gevolg is:

• Verwonding of zelfs overlijden door zelfgemaakte ziekten
• Ernstige gezondheidseffecten door infecties of onnodige operaties
• Onnodige amputatie van ledematen of organen
• Misbruik van alcohol of andere middelen
• Ernstige impact op het dagelijks leven, relaties en werk
• Beïnvloed de mensen om je heen

Zelfbeschadigend gedrag kan erg gevaarlijk zijn

Hoe wordt pseudocytose gediagnosticeerd?

Het diagnosticeren van deze aandoening is vaak buitengewoon moeilijk. Patiënten zijn vaak experts in het faken van ziektes. Soms worden ze zelfs echt ziek, ook al is het misschien zelf toegebracht.

Patiënten gaan vaak naar meerdere artsen en ziekenhuizen, met behulp van valse namen en privacybeleid dat het onmogelijk maakt voor artsen om hun ware medische geschiedenis te kennen.

De diagnose van deze aandoening is meestal gebaseerd op objectieve symptomen. Een arts zal vermoeden dat een persoon pseudocytose heeft wanneer:

• Ongepaste medische geschiedenis
• Ziekte of letsel zonder aanwijsbare oorzaak
• De ziekte vordert niet naar behoren
• Ondanks de behandeling volgens het regime, verbeterde de ziekte niet
• Symptomen zijn inconsistent of inconsistent met testresultaten
• Patiënt weigert arts om met dierbaren te praten of laat eerdere medische dossiers niet zien
• Bij het detecteren dat de patiënt liegt of zichzelf verwondt

Om vervolgens vast te stellen dat de patiënt echt een pseudo-aandoening heeft, zal de arts:

• Patiëntinterviews voeren
• Eerdere medische dossiers opvragen
• Praat met familieleden om meer informatie te krijgen als de patiënt dit toestaat
• Voer alleen de tests uit die nodig zijn om de werkelijke ziekte te diagnosticeren
• Gebruik van de DSM-5 diagnostische criteria voor pseudopathie

Methoden om pseudo-stoornis te behandelen

Behandeling van deze aandoening is vaak moeilijk en er is geen standaardtherapie. Meestal accepteert de patiënt geen behandeling voor de aandoening. Ze zullen echter instemmen met behandeling als de psychiater een zachte en niet-oordelende benadering hanteert.

Niet-oordelende benadering

Openlijke uitspraken dat de patiënt een pseudo-stoornis heeft, zullen de patiënt boos en defensief maken. Hierdoor zullen ze abrupt hun relatie met de dokter beëindigen en naar een ander ziekenhuis gaan. Daarom zal de arts een externe factor creëren om schaamtegevoelens te voorkomen wanneer de patiënt toegeeft dat het symptoom nep is. Dan geeft de arts de juiste informatie en de juiste behandelmethode. Dit helpt de persoon om een ​​psychiater te zien voor een passende behandeling en helpt bij het versterken van gezond gedrag.

Methoden van behandeling

De behandeling is vaak gericht op het beheersen van de algehele toestand in plaats van alleen op het behandelen van de symptomen:

• Zorg voor een huisarts. Patiënten zien slechts één arts om het juiste behandelplan te hebben en vermijden naar andere ziekenhuizen te gaan.
• Psychotherapie. Psychologische en gedragstherapie kan helpen bij het beheersen van stress en het verbeteren van copingvaardigheden. Daarnaast wordt indien mogelijk gezinstherapie aanbevolen. Uw arts moet ook andere psychische stoornissen, zoals depressie, opsporen en behandelen.
• Drugs gebruiken. Sommige medicijnen worden gebruikt om comorbide psychische stoornissen te behandelen, zoals angststoornissen of depressie.
• Ziekenhuis. In sommige ernstige gevallen moeten artsen patiënten voor een korte tijd in het ziekenhuis opnemen om de behandeling te controleren en zelfbeschadigend gedrag te voorkomen.

Doktersadvies voor patiënten met een pseudo-ziektestoornis

De volgende aanbevelingen kunnen patiënten met pseudocytose helpen:

• Volg het behandelplan. Als je het gevoel hebt dat je emoties hebt die je ertoe aanzetten jezelf iets aan te doen, praat dan met een psycholoog of huisarts om erachter te komen hoe je met deze gevoelens om kunt gaan.
• Moet een arts volgen om te behandelen, vermijd om naar veel plaatsen te gaan.
• Wees je altijd bewust van het risico dat de aandoening met zich meebrengt. Patiënten moeten zichzelf eraan herinneren dat ze blijvende invaliditeit of zelfs de dood kunnen oplopen elke keer dat ze zichzelf verwonden.
• Zoek niet naar een andere arts of ziekenhuis. Probeer de gedachte aan het vinden van een andere arts te weerstaan. Vraag een psycholoog om deze gedachten te verwerken.
• Bouw relaties op met de mensen om je heen.

Momenteel hebben artsen geen effectieve manier gevonden om pseudocytose te voorkomen, omdat de oorzaak onbekend is. Daarom, als u of een geliefde verdachte factoren heeft, ga dan naar een arts of psycholoog voor de juiste detectie en behandeling, en vermijd gevaarlijk of zelfs levensbedreigend gedrag. Hopelijk heeft het bovenstaande artikel van SignsSymptomsList je de nodige informatie gegeven over pseudo-ziektestoornis.

>> Zie meer:

Autonome zenuwaandoening en wat u moet weten

Seizoensgebonden depressieve stoornis, oorzaken en redelijke behandeling