Zaburzenie buntownicze (ODD): przyczyny, diagnoza i leczenie

Każde dziecko ma okresy drażliwości i drażliwości. Czy to normalny stan? Jak można odróżnić zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD) od normalnej dorosłości dziecka? Dowiedzmy się tego z Mistrzem, Doktorem Vu Thanh Do poprzez poniższy artykuł.

zawartość

• 1. Co to jest zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD)?
• 2. Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u dzieci
• 3. Kiedy należy zabrać dziecko do lekarza?
• 4. Co powoduje zaburzenie opozycyjno-buntownicze u dzieci?
• 5. Jakie są czynniki ryzyka zaburzeń opozycyjno-buntowniczych dziecka?
• 6. Powikłania obejmują co?
• 7. Jak zapobiegać zaburzeniom opozycyjno-buntowniczym?
• 8. Jak diagnozuje się zaburzenie opozycyjno-buntownicze?
• 9. Jak leczy się zaburzenie opozycyjno-buntownicze?
• 10. Zajęcia dla dzieci z zaburzeniem oporu opozycyjnego

1. Co to jest zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD)?

Nawet grzeczne dziecko ma wzloty i upadki. Jednakże, jeśli dzieci lub młodzież (nastolatkowie) mają skłonność do wybuchów, są pobudliwe, agresywne lub buntownicze itp., jest prawdopodobne, że dziecko ma zaburzenie opozycyjno-buntownicze.

Leczenie ODD obejmuje naukę budowania harmonijnej rodziny i kontrolowania niewłaściwego zachowania. Ponadto można rozważyć kilka innych metod leczenia obejmujących leczenie tego zaburzenia zdrowia psychicznego.

Nasilenie ODD różni się pod względem nasilenia:

• Łagodne:  objawy zwykle pojawiają się tylko w jednym miejscu, w określonym czasie. Na przykład pojawiają się tylko w szkole, domu lub pracy z kolegami.
• Umiarkowane: objawy pojawiają się w 2 różnych miejscach.
• Ciężkie: objawy pojawiają się w 3 lub więcej miejscach.

Niektóre dzieci mają objawy tylko w domu, ale potem pogarszają się, pojawiając się w szkole i spotykając się z przyjaciółmi.

2. Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u dzieci

Czasami naprawdę trudno jest odróżnić upór od wyzywającego zaburzenia. Zazwyczaj zachowania buntownicze mogą pojawić się na pewnym etapie dorosłości dziecka.

Oznaki ODD zwykle pojawiają się od czasu, gdy dziecko jest w przedszkolu. Czasami ODD może pojawić się w starszym wieku, ale zwykle przed okresem dojrzewania. Zachowania opozycyjne mogą mieć duży wpływ na rodzinę, funkcjonowanie społeczne, szkołę i pracę.

Według DSM-5 kryteria diagnostyczne zaburzeń opozycyjno-buntowniczych obejmują objawy nastroju i zachowania trwające dłużej niż 6 miesięcy, w tym:

Zły, drażliwy nastrój:

• Często tracą panowanie nad sobą.
• Często pobudliwy i łatwo irytujący przez innych.
• Łatwo rozgniewany, urażony.

Łatwość wpadania w złość, uczucie urazy są objawami zaburzenia opozycyjno-buntowniczego

Kontrowersyjne lub wyzywające zachowanie:

• Często kłóci się z rodzicami lub starszymi osobami dorosłymi.
• Wyzywające zachowanie i odmowa przestrzegania instrukcji dorosłych.
• Łatwo czuć się zirytowanym lub zdenerwowanym.
• Często obwinia innych za własne błędy.

Słaby punkt:

• Często okazuje wrogość i nienawiść.
• Ma wrogą, nienawistną postawę co najmniej 2 razy w ciągu 6 tygodni.

3. Kiedy należy zabrać dziecko do lekarza?

Dzieci często nie rozpoznają własnego nieprawidłowego zachowania. Zamiast tego dzieci często obwiniają nierozsądne powody lub osoby. Jeśli Twoje dziecko wykazuje oznaki ODD lub nietypowe zachowanie lub masz problemy z rodzicielstwem, powinieneś udać się do psychiatry dziecięcego lub psychologa dziecięcego. 

4. Co powoduje zaburzenie opozycyjno-buntownicze u dzieci?

Dokładna przyczyna zaburzeń opozycyjno-buntowniczych nie jest znana. Istnieją jednak czynniki, takie jak genetyka i środowisko, które przyczyniają się do tego stanu.

• Genetyka:  przyczyniają się do kształtowania temperamentu dziecka i nieprawidłowości w biochemii dróg mózgowych i nerwowych.
• Środowisko:  problemy w sposobie wychowywania dzieci przez rodziców, w tym niespójności w sposobie edukacji, nadużywanie substancji lub zaniedbywanie opieki nad dziećmi

Dzieci, które dorastają w przemocy, często doświadczają wielu uszkodzeń osobowości. Zobacz więcej artykułów na temat: Przemoc domowa .

5. Jakie są czynniki ryzyka zaburzeń opozycyjno-buntowniczych dziecka?

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze jest często złożonym stanem chorobowym. Czynniki ryzyka obejmują:

• Temperament:  Dziecko jest temperamentne, łatwo impulsywne lub ma trudności z kontrolowaniem emocji
• Problemy związane z wychowywaniem dzieci:  Dzieci, które były uzależnione od substancji lub mają deficyty uwagi, nie mają ujednoliconej metody dyscypliny lub mają ograniczony wzrok rodziców.
• Inne problemy rodzinne: Jeśli dziecko urodziło się w rodzinie, w której rodzic nie zgadza się, lub rodzic jest uzależniony od narkotyków lub cierpi na chorobę psychiczną, ryzyko rozwoju ODD jest wyższe.
• Środowisko życia:  Zaburzenie opozycyjno-buntownicze może być poważniejsze, jeśli nauczyciele nie stosują konsekwentnie odpowiednich zachowań edukacyjnych.

Sposób, w jaki rodzice wychowują dzieci, wpływa na osobowość dziecka

6. Powikłania obejmują co?

Małe dzieci i młodzież z zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi mają trudności z porozumiewaniem się z rodzicami i rodzeństwem, nauczycielami w szkole i rówieśnikami. Dzieci z ODD mają trudności z nawiązywaniem przyjaźni i budowaniem wokół nich relacji.

6.1 ODD może prowadzić do wielu problemów

• Ucz się lub pracuj słabo.
• Postawy antyspołeczne.
• Utrata kontroli nad problemami.
• Zaburzenie uzależnienia od substancji.
• Samobójstwo.

Zobacz też : Zachowania samobójcze: przyczyny i metody ich ograniczania

Dzieci z zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym wpływają na ich zdolność uczenia się i komunikowania się z innymi

6.2 Inne zaburzenia psychiczne

Wiele dzieci z ODD może mieć wiele innych zaburzeń psychicznych, w tym:

• deficyt uwagi/ zespół nadpobudliwości psychoruchowej ;
• Zaburzenia przewodzenia;
• depresja ;
• Zainteresowany;
• Zaburzenia w nauce i komunikacji.

Leczenie tych chorób psychicznych może pomóc złagodzić objawy ODD. Możliwe, że leczenie ODD nie jest skuteczne, jeśli inne zaburzenia nie są szybko diagnozowane i leczone.

7. Jak zapobiegać zaburzeniom opozycyjno-buntowniczym?

Obecnie nie ma sposobu, aby zapobiec rozwojowi zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u Ciebie lub Twojego dziecka. Jednak pozytywne rodzicielstwo oraz wczesne leczenie pomogą poprawić zachowanie i zapobiec występowaniu złych sytuacji. Leczenie może pomóc dzieciom odzyskać pewność siebie i odbudować pozytywne relacje z otaczającymi je ludźmi.

8. Jak diagnozuje się zaburzenie opozycyjno-buntownicze?

Aby zdiagnozować zaburzenie opozycyjno-buntownicze, lekarz bada Twoje dziecko i prosi o informacje o przebytych chorobach Twojego dziecka i ostatnich zachowaniach. Musisz podać swojemu lekarzowi szczegółowe informacje, które pomogą zdiagnozować inną przyczynę objawów Twojego dziecka.

Etapy egzaminacyjne obejmują:

• Ogólne zdrowie.
• Ostatnie zachowanie gestów.
• Nastroje i zachowania w różnych środowiskach i relacjach.
• Okoliczności rodzinne i relacje rodzinne.
• Jakie strategie mogą być pomocne lub szkodliwe w kontrolowaniu nieprawidłowego zachowania dzieci?
• Masz inne choroby psychiczne lub zaburzenia uczenia się i komunikacji.

9. Jak leczy się zaburzenie opozycyjno-buntownicze?

Aby leczyć ODD, dzieci potrzebują psychoterapii i współpracy między rodzicami a dziećmi. Kuracja może trwać wiele miesięcy lub nawet dłużej. Dlatego niezbędne jest również leczenie innych chorób współistniejących. Choroby te mogą być przyczyną braku odpowiedzi na leczenie lub nawet pogorszenia choroby.

Leki zwykle nie są potrzebne, jeśli dziecko ma tylko ODD. Jeśli Twoje dziecko ma wiele chorób współistniejących, takich jak ADHD, lęk lub depresja, leki mogą pomóc w poprawie stanu.

9.1 Kroki, które należy podjąć w celu leczenia ODD, obejmują:

• Programy szkoleniowe : Rodzice muszą uczestniczyć w tych programach, aby wiedzieć, jak dbać o dzieci z ODD. Ponadto rodzice muszą również budować umiejętności, takie jak bardziej pozytywne, bardziej spójne zachowanie mowy. W niektórych przypadkach dzieci będą uczestniczyć w szkoleniu z rodzicami, pomagającym osiągnąć cel, jakim jest radzenie sobie z problemem. Ponadto młodzi menedżerowie, tacy jak nauczyciele, mogą również potrzebować udziału w szkoleniach.
• Terapia interakcji dziecko-rodzic:  Specjaliści pomogą rodzicom zrozumieć, jak wchodzić w interakcje z dzieckiem. Alternatywnie, rodzice mogą nosić aparat noszony na uszach, dzięki czemu specjalista może obserwować i udzielać na czas porady. W rezultacie rodzice nauczą się lepszych umiejętności rodzicielskich, redukując nieprawidłowe zachowania u dzieci.
• Naucz swoje dziecko umiejętności rozwiązywania problemów:  Pomoże mu to zmienić jego zachowanie i nauczyć się, jak pozytywnie reagować na stresujące sytuacje. Dodatkowo towarzyszysz dziecku, pomagając mu zorientować się w radzeniu sobie z problemem.
• Terapia zindywidualizowana i rodzinna:  Obejmuje naukę radzenia sobie z gniewem i bardziej pozytywnego wyrażania emocji. Rodzina pomoże także dzieciom w komunikowaniu się i tworzeniu relacji z członkami rodziny.
• Nauka umiejętności społecznych:  Dzieci mogą stać się bardziej elastyczne i aktywne w komunikowaniu się z ludźmi wokół nich.

9.2 Kilka wskazówek, które możesz zastosować, aby zadbać o swoje dziecko:

• Ustal jasne zasady i w razie potrzeby nakładaj kary
• Zachęcaj dziecko do dobrego zachowania. Chwal i zachęcaj swoje dziecko, jeśli potrafi kontrolować i korygować swoje złe zachowanie.

Chociaż umiejętności rodzicielskie są czasami postrzegane jako instynktowne działania rodziców. Nauczenie się, jak zachować spójność w określonych sytuacjach, nie jest łatwe, zwłaszcza gdy obecnych jest wiele innych stresorów. Dlatego rodzice muszą ćwiczyć i być bardziej cierpliwi wobec swoich dzieci.

Ważne jest, aby pokazać dziecku postawę jedności, bezwarunkowej miłości i tolerancyjnego stosunku do niego. Nawet rodzice muszą zachować tę postawę w skrajnie stresujących i niekomfortowych sytuacjach. Nie powinieneś być dla siebie zbyt surowy. Jest to trudny proces, nawet dla zwykle bardzo cierpliwych rodziców.

10. Zajęcia dla dzieci z zaburzeniem oporu opozycyjnego

• Zawsze uznawaj i zachęcaj do pozytywnego zachowania swojego dziecka. Na przykład: „Naprawdę podobał mi się sposób, w jaki zorganizowałeś swoje zabawki zeszłej nocy”. Oferowanie słów zachęty do pozytywnego zachowania może być bardzo pomocne, zwłaszcza w przypadku małych dzieci.
• Kształtuj zachowanie, które chcesz, aby Twoje dziecko podążało. Uczenie dzieci interakcji i kształtowania prawidłowych zachowań społecznych poprawia ich umiejętności społeczne.
• Unikaj używania siły do ​​zastraszania dzieci.
• Udziel jasnych i skutecznych porad, szczególnie wymagających spójności we wszystkich sytuacjach.
• Każdy dzień powinien mieć określony harmonogram zajęć dziecka.
• Rodzice i członkowie rodziny muszą uzgodnić, jak wychowywać dzieci.

Rodzice muszą rozpoznawać i zachęcać do pozytywnych zachowań u swoich dzieci

Krótko mówiąc, zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD) może dotknąć każde dziecko, w tym normalnie dobrze wychowane dzieci. Dzieci cierpiące na tę chorobę łatwo ulegają wpływowi temperamentu, uczą się... Młodym rodzicom również bardzo trudno jest wychować dzieci. Jeśli więc podejrzewasz, że Twoje dziecko ma ODD, natychmiast zabierz je do lekarza.