Het scheenbeen: locatie, structuur en functie

De benen zijn een van de meest dragende delen van het lichaam. Om die functie uit te voeren, heeft het been een zeer sterke structuur van spieren, botten en gewrichten. In dit artikel leren we over het scheenbeen - een van de twee botten van het onderbeen.

inhoud

• 1. Locatie 
• 2. Structuur van het scheenbeen
• 3. Functie van het scheenbeen:
• 4. Fractuur van het scheenbeen

1. Locatie 

• Het scheenbeen bevindt zich aan de mediale voorkant van het onderbeen en is een groot bot. Het speelt een zeer belangrijke rol bij het functioneren van de gehele onderste ledematen. Dit bot is verantwoordelijk voor het reguleren van activiteiten in de knie- en enkelgewrichten. Tegelijkertijd draagt ​​het ook de belangrijkste compressiekracht van het lichaam, waardoor flexibele bewegingen mogelijk zijn.
• Het scheenbeen aan de bovenkant versmelt met het dijbeen, daaronder met de tarsale botten.
• Het scheenbeen van de Vietnamees is ongeveer 33,6 cm lang, erg plat. Bovendien is het, vanwege de gewoonte om te hurken of de benen te kruisen, aan het boveneinde meer naar achteren gebogen.
• Als het bot rechtop wordt geplaatst:
  • Klein hoofd naar beneden.
  • De punt van de kleine kop is naar binnen.
  • De rand is scherp, duidelijk naar voren.

been botten

2. Structuur van het scheenbeen

Dichtbij

Het scheenbeen is licht gebogen in de vorm van een S, de bovenste helft is licht naar buiten gebogen en de onderste helft is licht naar binnen gebogen. Het lichaam van het bot is driehoekig prismatisch van vorm en wordt aan de onderkant groter en kleiner. Bij het onderste derde deel van het been verandert het in een ronde prismatische vorm. Dit is dus het zwakke punt dat vatbaar is voor breuken.

Zijkanten

• Het binnenoppervlak is vlak en ligt net onder de huid.
• De buitenkant is hol. Bij het bereiken van het onderste uiteinde buigt het buitenvlak naar voren om het voorvlak te worden.
• De rug heeft een pantoffelspierlijn.

de kusten

• De voorste rand bevindt zich net onder de huid. Daarom is het zeer vatbaar voor blessures als het hard wordt geraakt.
• De interossale marge is dun, tegenover de fibula.
• De binnenmarge is meestal niet erg duidelijk.

Beschrijving van structuur en relatie

• De proximale kop is een grote benige massa gevormd door de mediale en laterale condylus. Het bovenste oppervlak van elke condylus concaaf in het bovenste gewrichtsoppervlak grenst aan een femurcondyl. Op de dorsaal-subcondylaire mediale condylus articuleert het fibulaire facet met de punt van de fibula. De superieure gewrichtsoppervlakken van de twee condylen worden gescheiden door het intercondylaire gebied. Dit gebied omvat de intercondylaire convexe die zich tussen de voorste en achterste intercondylaire gebieden bevindt.
• De benige stengel heeft tibiale knobbeltjes die zich naar voren, onder en tussen de twee condylen bevinden. Het bovenste deel van de achterkant van het lichaam heeft een richel die naar beneden loopt en in de spierlijn van de zool loopt.
• Het distale uiteinde is kleiner dan het proximale uiteinde, waarbij het onderste gewrichtsoppervlak naar de talus is gericht en het fibula-defect naar buiten wijst naar de onderste punt van de fibula. Het onderhoofd strekt zich uit in een proces in de talus om de mediale enkel te vormen.

Close-up van het scheenbeen

Het scheenbeen en kuitbeen zijn als volgt met elkaar verbonden:

De bovenste uiteinden van de twee botten zijn verbonden door het superieure scheenbeen-fibula-gewricht. Dit is een synoviaal gewricht van het platte type. Waarbij het mediale fibulaire gewrichtsoppervlak versmelt met het fibula-gewrichtsoppervlak van de laterale tibiale condylus. Dit gewricht wordt ondersteund door de achterste en voorste fibula-banden.

De interossale rand van de twee benige lichamen is verbonden door het interossale membraan van het onderbeen. De onderste uiteinden van de twee botten zijn verbonden door het tibiale-fibula-gewricht. Vezelig weefsel verbindt het mediale oppervlak van de laterale enkel (onderste uiteinde van de fibula) met het fibula-defect van de inferieure tibia.

Gewrichten met het dijbeen

Het scheenbeen is het deel van het hoofdbeen boven het scheenbeen. Deze benige zijde sluit aan op de condylus van het dijbeen om het kniegewricht te vormen. Dit gewrichtsgebied is zeer flexibel en helpt het kniegewricht soepel te bewegen bij normale dagelijkse activiteiten, zoals het buigen van de knie tijdens het zitten, het strekken van de knie tijdens het lopen. Het scheenbeenplateau heeft een sponsachtige structuur met een kraakbeenachtig oppervlak. De specifieke locatie van het tibiale plateau is de fusie van de mediale en laterale condylus, afhankelijk van het mediale en laterale tibiale plateau. De structuur tussen het scheenbeenplateau omvat de uitsteeksels van het scheenbeenplateau. Deze spike fungeert hier als aanhechtingspunt voor de verschillende soorten ligamenten (voorste kruisband en achterste kruisband).

Structuur van het kniegewricht

Enkelgewricht

• Het binnenste deel van het hoofd onder het onderste bot vormt de mediale enkel, die zich net onder de huid bevindt. Het laterale oppervlak van de mediale enkel heeft een enkelgewricht dat in contact staat met het mediale enkeloppervlak van de taluskatrol. Het facet van het enkelgewricht staat loodrecht op het mandibulaire aspect aan de punt van het scheenbeen. Het onderste facetgewricht grenst aan het bovenste facet van de talusschijf.
• Het buitenoppervlak van de onderkop is driehoekig van vorm met een defect. Dit is waar het scheenbeen contact maakt met het onderste uiteinde van de fibula.

Bloedvat

De bloedvaten die het scheenbeen voeden, omvatten drie bronnen:

• Bot voedende slagaders. Voer het benige voedingsgat posterieur naar de kruising van de mediale 13e en de superieure 1/3 van de tibia.
• De cephalische en periostale slagaders zijn afkomstig van de gespierde slagaders.

De bloedvaten die het scheenbeen voeden zijn erg slecht en hoe verder naar beneden, hoe minder verbinding er is. Daarom zijn fracturen van het scheenbeen moeilijk te genezen, vooral het onderbeen.

3. Functie van het scheenbeen:

• Draag de kracht direct van het gehele lichaamsgewicht. De speciale constructie en gewrichtsfacetten helpen om een ​​rechte beenpositie te behouden. Daardoor wordt de houding en het looppatroon van het lichaam gestrekt.
• Creëert knie- en enkelgewrichten om het lichaam flexibel te laten werken.

Dit deel helpt ons om een ​​rechte gang te hebben

4. Fractuur van het scheenbeen

Het scheenbeen is een van de meest gebroken botten in het lichaam. Afhankelijk van de omvang van het letsel, kunnen de symptomen van een scheenbeenbreuk variëren van blauwe plekken tot hevige pijn in het onderbeen.

>> Meer informatie: Breuk: symptomen herkennen en hoe ermee om te gaan?

Classificatie van tibiale fracturen

Om het type letsel te classificeren en te diagnosticeren, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en enkele tests aanbevelen om te controleren op een scheenbeenfractuur.

Hoofdfractuur boven tibia

• Een breuk of breuk van het hoofd boven het scheenbeen is vaak het gevolg van een val van hoogte of een verkeersongeval. Zachte weefsels kunnen ernstig worden aangetast op het moment van een fractuur. Het kunnen belangrijke onderdelen zijn, zoals ligamenten, huid, spieren, zenuwen , bloedvaten... Daarom zal uw arts controleren en evalueren op tekenen van beschadiging van de weke delen. Dit heeft grote invloed op het behandelplan voor de fractuur.

Fractuur van de onderkop van het scheenbeen (pilonfractuur)

• Een breuk van het onderste scheenbeen is een ernstige verwonding waarbij de breuk het enkelgewricht binnendringt. Dit type breuk treedt meestal op nadat de voet een sterke impact heeft gehad. Bijvoorbeeld een val van hoogte of een verkeersongeval.
• Fracturen van het onderste scheenbeen veroorzaken vaak pijnlijke zwelling met grote zwelling, duidelijke pijn, zwelling van de enkel en misvorming van de enkelstructuur. Sommige gevallen van Pilon-fracturen met botfragmenten die door de huid schieten (open fracturen) vereisen een onmiddellijke chirurgische behandeling om het risico op infectie te verminderen.

Reden

De meest voorkomende oorzaken van tibiafracturen zijn:

• Door een val van grote hoogte of op een harde ondergrond. Komt meestal voor bij ouderen, onvaste wandelaars en sporters.
• Voer draaiende bewegingen uit, zoals draaien. Komt meestal voor bij sporten zoals schaatsen, skiën, vechten.
• Door sterke impact. Auto's, veroorzaakt door motorongevallen, kunnen leiden tot de ernstigste verwondingen aan het scheenbeen.
• De medische toestand van een persoon kan ook een scheenbeenfractuur beïnvloeden. Voorbeelden zijn diabetes type 2 en reeds bestaande botaandoeningen zoals artrose.

Vallen kan leiden tot scheenbeenletsel

Tekenen van een tibiafractuur

Typische symptomen zijn:

• Ernstige pijn in het onderbeen.
• Gevoelloosheid of tintelingen in de benen.
• Het geblesseerde been heeft geen draagkracht.
• Vervormd geblesseerd gebied (been, knie , enkel, scheenbeen ...).
• Zwelling en blauwe plekken rond het geblesseerde gebied.
• Zie het bot uit de huid schieten (open breuk).
• Beweging in en rond de knie is beperkt.
• Beperk bewegingen in en rond de knie.

Als het gebroken is, wordt meestal ook de fibula aangetast.

Diagnostische maatregelen

Om een ​​tibiafractuur te diagnosticeren, zal uw arts vragen stellen over uw gezondheid en op zoek gaan naar typische symptomen zoals:

• Vervormingen en misvormingen zijn gemakkelijk te zien.
• Huidaandoening (scheuren of genezen).
• Mate van botuitsteeksel (indien aanwezig).
• Beoordeel zwelling en blauwe plekken.
• Gevoelens van instabiliteit, pijn.
• Beoordeel de spierkracht.

Voer röntgenonderzoeken, CT-scans uit om de diagnose van een fractuur te bevestigen. Beeldvormingstests helpen ook om te zien of de knie- en enkelgewrichten zijn aangetast door een scheenbeenbreuk.

Therapeutische maatregelen

In feite hangt de hersteltijd voor een tibiafractuur af van de omvang van de fractuur. Dit deel heeft een lange tijd nodig om te genezen, wat 4 tot 6 maanden kan duren. Om een ​​scheenbeenfractuur te behandelen, kan uw arts medische behandelingen overwegen, waaronder:

• Poeder bundel.
• Immobiliseert en beperkt de beenspierfunctie, maar laat toch enige beweging toe.
• Fysiotherapie.
• Thuis sporten.
• Gebruik krukken.

>> Gietbehandelingen zijn nog steeds verantwoordelijk voor een groot deel van de fracturen. Lees meer: Gieten na breuk: wat u moet weten .

In sommige gevallen waar medische behandeling niet werkt of de verwonding te gecompliceerd is, zoals een open breuk, gebroken bot of zwak beenbot... kan de arts de patiënt voorstellen om een ​​operatie uit te voeren. De volgende technieken kunnen worden gebruikt om een ​​tibiafractuur te behandelen:

• Zet het gebroken scheenbeen op zijn plaats vast met schroeven, staven of stalen platen.
• Externe fixatie, verbind schroeven of gebroken botpinnen met een buitenste metalen staaf om de positioneringspin vast te zetten.
• Combineer fysiotherapie, functionele oefeningen thuis en aanvullende pijnstillers.

Gebruik schroeven om de poten vast te zetten

Leven met trauma

De herstelfase begint onmiddellijk na chirurgische of niet-chirurgische behandeling. Gedurende deze periode dient de patiënt het advies van de orthopedisch chirurg op te volgen. Dit is vooral belangrijk omdat de patiënt de instructies van de chirurg met betrekking tot belasting, kniemobiliteit en het gebruik van externe immobilisatiemiddelen (gips of spalken) moet begrijpen. Uw arts zal ook praten over mogelijke effecten op het dagelijks leven, leven, werk, gezinsverantwoordelijkheden en recreatieve activiteiten.

Het scheenbeen is het belangrijkste gewichtdragende bot in het onderbeen. Door de grote druk en de nabijheid van de huid raakt dit deel vaak gewond. Het begrijpen van de structuur en functie helpt ons om proactief te zijn bij het voorkomen en behandelen van verwondingen aan het scheenbeen en de knie- en enkelgewrichten.

Dokter Luong Sy Bac